De planning
In augustus 2023 fietsen we een soort Ronde van Nederland. De tent gaat weer mee, maar gebruiken we vooral bij echt mooi weer. Op andere dagen nemen we gewoon een B&B of hotelletje. Startplaats en finish zal ons eigen huis in Langweer zijn. Het lijkt ons leuk om vanaf ons eigen erf te rijden en daar een paar weken later ook weer fietsend terug te keren. Onderweg willen we vooral genieten. Het gaat niet om het kilometers maken, maar om te doen wat in ons opkomt en te bekijken wat we onderweg willen zien. De museumjaarkaarten gaan dus mee!
De planning ziet er als volgt uit:
A. Langweer – Pieterburen
We beginnen rustig en plannen hier een kleine twee dagen voor. Volgens de route die Aart al in Komoot (de fietsnavigatie@pp op zijn mobiel) heeft gezet, zal dit ongeveer 94 km zijn.
B. Pieterburen – Pietersberg
We volgen we de route die Ad Snelderwaard heeft uitgezet in het boekje ‘fietsen langs het Pieterpad’. We fietsen dus van Pieterburen naar de Pietersberg onder Maastricht. Als we keurig het lijntje volgen, dat ook al in Komoot is gezet, zal dit 510 km zijn, maar in de regel fietsen we zo’n 10% meer.
C. Pietersberg – hotel/restaurant Oortjeshekken bij Ooij
Ooij ligt in de buurt van Millingen, onder Nijmegen, aan de Rijn. Dit zal zo’n 150 tot 180 km zijn. Omdat we weer door hetzelfde gebied komen dat we zojuist richting Maastricht zijn gereden, kan het zijn dat we hier ook een stukje trein nemen, omdat we niet onbeperkt de tijd hebben en ons niet willen haasten en onderweg wel veel willen bekijken.
D. Ooij – Katwijk
De route gaat via de Limesroute die Clemens Sweerman heeft uitgezet en is ongeveer 160 km. We starten bewust bij hotel/restaurant Oortjeshekken bij Ooij. Daar begonnen we in 2016 met onze fietstocht naar Passau langs diezelfde Limesroute. Het plan is om dit jaar het Nederlandse stuk van de Limesroute te rijden dat we toen hebben overgeslagen. We gaan op naar Katwijk dus, langs de rivieren en vooral langs allerlei Romeinse resten. De Limesroute is namelijk opgezet langs de voormalige Noordgrens van het Romeinse rijk en als je er oog en tijd voor hebt, is daar nog veel van te zien.
E. Katwijk – Langweer
Het plan is eerst via de duinen langs de Noordzeekust naar het Noorden te gaan en dan ergens vanaf Bloemendaal naar Enkhuizen te fietsen. Bij Enkhuizen pakken we dan de boot naar Stavoren of naar Urk (net waar we zin in hebben) en fietsen dan terug naar Langweer. We willen wel uiterlijk zaterdag 2 september weer thuis zijn, dus we moeten maar even kijken of het haalbaar is. Anders is de trein onze grote vriend.
Net als andere jaren maak ik hier dagelijks een verslag. Gepland vertrek: zondagmiddag 13 augustus.
Zondag 13 augustus.
Tegen 1 uur vertrekken we. Thuis eten we eerst nog een pizza. Er zijn veel donkere wolken, maar die drijven allemaal aan ons voorbij. De buurtjes Serge en Trees komen ons nog even groeten. Voor de aardigheid rijden we eerst nog even over de Buorren langs de terrasjes. Wat wonen we toch in een mooi dorpje! Vandaar gaat het naar Boornzwaag en daar hebben we ons eerste fietspontje. Via Joure fietsen we naar Vegelinsoord. Daar is een erg leuk fietspontje bij een boerderij waar ze ons verleiden tot een kopje koffie met eigengemaakte gebak. Een erg leuk optrekje is het daar met leuke mensen, goed om te onthouden voor een familiedag of ander uitje. Wat apart toch: zo dichtbij en toch zijn we hier nog nooit geweest. Nederland is ook dichtbij huis mooi!
Na het pontje rijden we Akkrum binnen en dan gaat het via Nes naar De Veenhoop. Bij Veenhoop is het derde fietspontje van vandaag. Er staan veel mensen en we moeten het pontje dat op zonne-energie vaart een keer laten gaan. Al we weer in mogen stappen piept een oudere heer voor terwijl hij nog lang niet aan de beurt is. Het lukt ons om er niets van te zeggen en dat is een hele overwinning!
Bij Oudega gaan we op een bankje zitten en drinken we meegenomen koffie uit de thermoskan. Aart heeft wat de balen van de @pp Komoot die telkens wegvalt. Na even prutsen lukt het om via de @pp Osmand de route te laten bepalen. Dat is erg prettig, want veel gedetailleerder dan Komoot. Eerdere vakanties gebruikten we ook de @pp Osmand op de mobiele telefoon, maar dat was toen een Android-telefoon. Maar Osmand blijkt het gelukkig ook op iPhone prima te doen. De telefoon zit via een stabiele verbinding vast aan het stuur van Aarts fiets. Vandaar loopt er een kabeltje naar een powerbank die in een frametasje zit. Nu Osmand stabiel draait kan Aart weer gewoon gezellig doen en om zich heen kijken. Wel leidt Osmand ons een paar keer de rimboe in en blijkt hij de route ook over dichtbegroeide wandelpaden te laten gaan. Een paar keer zijn we daarom ten halve gekeerd. Osmand is dan niet de beroerdste om ons een andere route te wijzen.
Na de koffie rijden we langs de prachtige kerk van Oudega, vroeg Romaans, gebouwd in 1090. Het was een van de kerken waar Aart vanuit Veenwouden wel eens voorging. We hadden er graag in willen kijken.
Om half vijf reden we Eastermar in. Dit is een plaats waar Selma vaak geweest is. Dat is eigenlijk overal en ze kan zich dat ook nog altijd herinneren en vertelt dan met anekdotes wat ze daar allemaal (soms zelfs samen met Aart die dat dan niet meer weet) heeft meegemaakt. Wat een mooi dorpje, met volop water en veel oude pandjes!
Bij de familie Markus, een adres van Vrienden op de Fiets, worden we hartelijk welkom geheten. We maken kennis en drinken een kop thee met elkaar. Het is prachtig hier. We hebben boven een prachtig ruime kamer, douchen en gaan daarna het dorpje in. Daar eten we een pizza, want daar hadden we er nog maar eentje van gegeten vandaag en op één been kun je niet lopen. Naast ons zit een groep Eastermarders flink aan het bier, inclusief een jongetje van ongeveer tien jaar oud dat natuurlijk ook jong moet leren drinken. Zo wordt in dit mooie dorpje cultuur overgedragen. Ze houden duidelijk van tradities in de Friese wouden…..
We wandelen nog wat rond. Teruggekomen kijkt Selma het nieuws, bellen we met Henk die met Anouk ons fort bewaakt en luisteren daarna naar Zomergasten. Ondertussen schrijft Aart dit verslag. Hij heeft ondertussen Osmand onderhanden genomen zodat Osmand ons morgen niet meer over graspaden stuurt. Dadelijk vroeg naar bed. Het was een heerlijke dag waar we erg boften met de harde wind in de rug en waar we genoten van het prachtige en afwisselende Friese landschap.
Deze middag hebben we 48 km gefietst. Tot morgen!
Maandag 14 augustus: Eastermar – Winsum
We hebben vanmorgen wat meer tijd nodig en zitten ook nog een tijdje met de eigenaren van de woning te praten. Eenmaal op de fiets weigert de @pp op Aarts mobiel. Vanwege de een of andere oorzaak geeft Osmand niet aan waar we ons bevinden. Na een hele tijd prutsen lukte het uiteindelijk toch. Dit is Aarts eigen schuld natuurlijk. Hij had dat thuis gewoon van te voren moeten uitzoeken. Osmand is een prachtig navigatieprogramma, maar er zijn zoveel instellingsmogelijkheden dat je als je er de weg niet in weet je binnen de @pp verdwaald. En dat is knap rot als je het programma wilt gebruiken om op de fiets niet te verdwalen.
Het is drukkend warm vanmorgen, ook zeer bewolkt en dat maakt het fietsen vandaag pittig. De route is aanvankelijk meteen mooi. De Wouden zijn prachtig!
Na 19 km drinken we thee op een bankje. Er komen twee oudere heren bij ons praten. De ene man is 84 jaar en wandelt hier al jaren elke dag. Vroeger stond hier een bord waarop verteld werd welke vogels je hier allemaal kon zien, maar met het verdwijnen van de vogels door de intensieve landbouw die hier de laatste jaren flink is toegenomen, is ook het bord verdwenen. We zien enorme weilanden met grasfalt, waar alleen nog maar keurig in het gelid staande exact gelijke grassprietjes te zien zijn. De man vindt het erg, hij maakt zich grote zorgen. De andere man vertelt dat hij elke week tweemaal 20 km wandelt. Wij drinken thee en zij lopen verder. Even later rijden we de oude man achterop.
Dwars door de grasfalt-weilanden is de route naar Zoutkamp wat saai. We maken een foto bij het bord ‘Provincie Groningen’ en beseffen dat we nu onder de bezigheden van Henk vallen. We sturen Henk de foto en verhip nog aan toe blijkt hij precies te weten waar dit bord staat, want hij reageert via whats@pp: “O, dat is bij Zoutkamp. Saai stuk!” Blijkbaar heeft hij de notitie moeten schrijven over de exacte plek waar dit bord (en in welke vorm) geplaatst moest worden.
In Zoutkamp gaan we bij de bakker zitten voor de lunch. We nemen beiden een omelet met brood, heerlijk. We vullen de bidons met vers water, want het is heet en water is de beste dorstlesser.
Na Zoutkamp komen we in Hornhuizen. De kerk is open, niet meer in kerkelijk gebruik maar erg mooi. We beklimmen de toren waar een rond koepeltje op zit en je op een soort balkon staat. Het zicht is ver, je ziet half Groningen inclusief de Waddenzee. Prachtig!
Selma neemt een paracetamol tegen zadelpijn waar ze vandaag last van heeft en die helpt goed want ook Aart voelt opeens zijn zitbotjes niet meer. De route is weer erg fraai. Prachtige monumentale boerderijen en heel veel akkerbouw. Dan rijden we Pieterburen binnen. Op het terras bestellen we beiden een Radler en die gaat er rap in.
Het is warm, maar Selma had tijdens de regendagen van de afgelopen week voor de zekerheid alvast een overnachting geregeld in Winsum, dus we moeten nog 10 km verder fietsen. Omdat we nu dus de eerste kilometers op het ‘Pieterpad voor fietsers’ fietsen, heeft Aart nu niet alleen de @pp voor navigatie, maar ook een kaart op zijn stuurtas liggen. Een kaart is een stuk papier waarop alle wegen staan vermeld. Op dat stuk papier is de route die we moeten fietsen ingekleurd. Zo’n kaart is reuze handig, want je hoeft dan niet steeds op je mobiel te kijken en dat blijkt ook gewoon te werken!
Na 61 km komen we in Winsum aan bij B&B ‘de krakende wagen’. We hebben daar een oude VWcamper als slaapkamer. Het is heet en we hebben echt een douche nodig om weer bij te komen. Naast de camper staan hier nog twee opgeknapte Pipo-wagens, maar daar lijkt het erg warm in. Het oude VW-campertje dat vannacht van ons is, heeft een hefdak en dat zou kunnen betekenen dat het vannacht niet te warm voor ons is.
In de vroege avond lopen we Winsum in. Winsum is prachtig en we eten lekker bij J&A. Nadien lopen we nog een tijdje door het prachtige dorp. Iets na zeven uur waren we weer bij onze mobiele slaapkamer om daar heerlijk in de tuinstoelen die bij het campertje horen te zitten.
We zijn best wel moe. Morgen is de derde dag en dat is bij fietsen vaak de zwaarste dag. Daarom gaan we morgen niet zover rijden zodat we al vroeg op een camping zijn om lekker bij te komen en wat te lezen.
61 km vandaag, totaal 109. Tot morgen!
Dinsdag 15 augustus, Winsum – Noordlaren.
We hebben heerlijk geslapen in het Volkswagenbusje. Door het hefdak was het heerlijk koel en we hebben geen mug gezien. Omdat we al om 8 uur ontbijt hebben besteld kunnen we niet langer dan tot 7 uur blijven liggen. Dat is jammer, want dat hadden we best gewild.
Iets voor negen uur rijden we van het erf af. Eerst naar de Kruidvat, want Aart heeft exeemplekken op zijn voeten en tijdens deze fietsvakantie zijn die te zien omdat Aart geen dichte schoenen heeft meegenomen, maar met blote voeten in sandalen fietst. We kopen daar meteen nog een babyshampo, niet omdat we een baby bij ons hebben of er eentje de komende dagen verwachten, maar omdat op reis babyshampo ideale zachte zeep is om zowel jezelf te wassen, als je jaren, je kleren en je er ook gewoon de afwas mee kan doen. Selma had haar flesje in de badkamer in Eernewoude laten staan en nu zijn we dus weer voorzien.
Na wat gekronkel door het mooie Winsum rijden we weer voor ons overnachtingsadres langs, maar daarna is de route weer snel gevonden. Het is mooi. Je kunt zien dat het een oud landschap is door verhogingen in het landschap, vooral daar waar boerderijen of dorpjes zijn. Geregeld zien we mensen lopen. Meestal hebben ze maar een heel klein rugzakje. Zou hun bagage vervoerd worden? Het valt ook op dat er erg veel plekken langs de route zijn waar je wat kunt drinken of alleen maar lekker kunt zitten. Dat maakt deze route héél erg comfortabel en met al die wandelaars en fietsers erg gezellig!
We kijken even bij het mooie Garnwert, dat zichzelf zowaar Garnwert aan Zee noemt. Wat verderop, net boven Groningen, zitten we lang bij een sluis thee te drinken op een bankje. We raken in gesprek met een vrouw die op de fiets komt met haar hond in een fietskar. Ze woont tegenwoordig in Groningen en komt hier elke dag om in het kanaal te zwemmen. Ze woonde 30 jaar in Zuid-Duitsland. Toen haar relatie daar geen stand hield kwam ze terug naar Nederland. Ze liet zich omscholen en gaat in september als docent biologie aan de slag.
We rijden Groningen binnen langs de Hanzehogeschool en andere onderwijsinstituten. De route volgt het water (het Reitdiep?) dat Groningen binnenstroomt en we komen uit bij Pakhuis London. We menen even dat we verkeerd zijn en een ander kanaal dat Het Kanaal wordt genoemd hebben overgestoken zijn, maar blijkbaar heeft Groningen ook een pakhuis Londen. Zoon Henk heeft daar gewoond. Het is gezellig druk. Als er een brug open is staat er zo’n lange rij fietsers dat het wel een heel tijdje duurt voor wij die weg kunnen oversteken. Groningen is een prachtige stad dat we hebben leren kennen omdat onze beide zonen daar gewoond hebben en nog in de buurt wonen en hier ook werken, André in de vastgoed en Henk op het provinciehuis.
We gaan een fietswinkel in. We willen beiden een nieuwe fietsbroek. De fietsbroeken van Selma zijn al wat ouder en die van Aart blijkt een damesmodel te zijn dat hij onlangs bij Nij Folkert in Sneek heeft gekocht. Selma fietst trouwens in haar fietsonderbroek, maar dat hindert niet want we hebben ons goed ingesmeerd en hebben zonnebrillen op. Pim’s fietsenwinkel kon ons echter niet helpen aan Fietsbroeken. Waar alleen nog maar elektrische fietsen worden verkocht, is er voor gewone fietsers niets meer te halen.
We willen nog een stukje worteldoek voor onder de tent en zoeken een Karwei of iets dergelijks. Worteldoek leggen we altijd over de tent. Eerdere jaren knipte Aart thuis een stuk worteldoek exact op maat. Op de camping leggen we dat dan neer en weten we dan exact waar de haringen de grond in moeten. Het worteldoek houdt het grondzeil mooi schoon en is toch poreus zodat er geen water tussen zeil en grondzeil heen kan slaan. We moeten wel even zoeken. Een achteropkomend racefietser komt verhaal halen omdat wij niet snel genoeg opzij gaan. Selma pikt het niet en reageert ad rem en to the point. Met de fiets tussen de benen druipt de man af. Bij de Welkoop werden we snel aan worteldoek geholpen.
De fietstocht wordt vervolgd. Aan het begin van het Paterswoltse Meer lunchen we ontzettend lekker bij Meerwold, een groot Hotel/Restaurant waar FC Groningen ook vaak verblijft. Ze kunnen daar nu dus ook zeggen dat ze ons als gast hebben bediend!
De route langs het Paterswoltse Meer is prachtig. Bij Haren gaan we Haren in om daar bij de fietsenmaker – die Selma natuurlijk weer rechtstreeks kon vinden omdat we vaker in Haren komen waar een van onze zonen woont – te horen dat ook zij geen fietsbroeken verkopen. Bij de plaatselijke AH koopt Selma avondeten en een baal muesli en yoghurt voor het ontbijt. Alle tasjes zitten bomvol. We rijden de kortste weg naar Glimmen en vervolgens richting Noordlaren waar we net voor Noordlaren in het bos een NIVOM Natuurcamping vinden. Daar zetten we de tent op op het trekkersveldje.
Het is leuk hier. We zitten een tijd op het terras en raken in gesprek met mensen uit Castricum die zeven jaar geleden, toen ze 61 jaar werden, met vroegpensioen gingen een dag later met een heel oud campertje 366 dagen door heel Europa hebben gereden. Wat een geweldig verhaal!
Later vinden we bij een leegstaand gebouw een paar stopcontacten waar de onze mobieltjes en de powerbank opladen en tegelijkertijd de AH-pakketten opwarmen. Selma doet de was en knoopt weer gesprekken aan met ontzettend leuke mensen en Aart typt dit verslag. Iemand moet per slot van rekening het zware werk doen.
45 km vandaag gefietst, totaal nu 154. Tot morgen!
Woensdag 16 augustus, Noordlaren – Schoonoord.
Slapen viel niet mee op de hobbelige ondergrond. Onze dunne matjes zijn precies dik genoeg om goed op te kunnen slapen, maar dan moet de ondergrond wel effen zijn. En dat is dit keer helaas niet het geval.
Iets over 9 vertrekken we. Gisteravond hebben we nog een aantal gesprekken gehad en vanmorgen ook met een vrouw die met haar hond in een grote bakfiets onderweg is. Om op de route te komen zonder omwegen, fietsen we een stuk door over een vrij rul ruiterpad. Zo zijn we snel op de route.
We komen vandaag niet door grote dorpen, maar door bos, over heide en weer door bos en natuurlijk ook nog eens veel door bos. De meeste wegen zijn fietspaden. Pas in Rolde vinden we een leuk terras om koffie met gebak te nemen dat we ons goed laten smaken. Selma laat er vervolgens wel het flesje zonnebrand staan, maar dat hindert niet omdat we er toch twee hebben. We hebben van veel dingen twee: twee fietsen, twee matjes, twee stuurtasjes, twee slaapzakken en twee personen. Dus als we er ergens eentje achterlaten, is er altijd nog eentje over.
Via bos, heide en opnieuw bos komen we eindelijk bij een restaurant waar we kunnen lunchen. We hebben daar even contact met een groep 75plussers. Zij fietsen in vijf dagen van Pieterburen naar Ommen en hun bagage wordt per bus vervoerd. We hadden al veel van die groepen zien gaan. Ze fietsen allemaal met maar een tasje achterop en hebben allemaal hetzelfde tasje. Natuurlijk gaat het op elektrische fietsen en meestal komen ze ons inhalen. Leuk dat dit ook op die leeftijd nog kan, al ligt de snelheid voor veel 75plussers nogal wel eens griezelig hoog. Een kwartiertje later halen we hen in.We fietsen goed vandaag, elke dag gaat het wat beter. We komen in ons ritme!
We rijden geen monsteretappes en dat hoeft ook niet. Vroeg in de middag ergens aankomen en dan nog een tijd bij de tent zitten, is ideaal. Bij Schoonoord strijken we neer op leuke camping in het midden van het dorp. De tent staat snel en dat moet ook wel, want hij was nog nat. Na douchen zitten we lange tijd voor de tent. Dadelijk gaan we het dorpje in om boodschappen te doen en te eten.
We eten we in een soort vreetschuur die het hier blijkbaar goed doet. De allergrootste porties worden opgediend. En daar hebben we helemaal geen zin in. We bestellen beiden een kinderpannenkoek en nemen daarna bij de tent een toetje. Het koelt sterk af en we staan nog lang te praten met mensen uit Zwolle die in Maastricht zijn begonnen en naar Pieterburen fietsen. Zij weten wat ons te wachten staat. En wij wat zij nog voor de kiezen krijgen. Om half tien duiken we de tent in, want de wind is fris.
55 km gefietst vandaag, totaal 209 km. Tot morgen!
Donderdag 17 augustus, Schoonoord – Coevorden
We slapen goed en dat is weer eens wat anders. Om half zeven zijn we wakker en we doen rustig aan. Aart is niet fit, al een paar dagen niet. Hij hoest voortdurend en is kortademig. Rustig aandoen maar.
Om 9 uur rijden we van de camping af.
Het gaat vandaag door heel veel bos, vaak op vrijliggende fietspaden. Het is wel fris. Voor het eerst hebben we allebei een jasje aan op de fiets. Na een kilometer of tien nemen we warme chocolademelk met gebak in Sleen. We zitten binnen en blijven er lang zitten. Gaandeweg wordt Aart niet lekker. Hij neemt nog een kopje thee, maar voelt zich ziek worden. In een rustig tempo fietsen we verder. Halverwege geeft Aart aan dat hij zich echt knap ziek voelt: koud, rillerig, keelklachten, misselijk en zo. We besluiten in Coevorden een hotelletje te boeken. Daar komen we om half twee aan. Na installeren gaat Selma de stad in en duikt Aart het bed in.
Terwijl Aart op bed ligt, krijgt Selma krijgt een lumineus idee: het plan om na Maastricht terug te fietsen via Katwijk legt teveel druk en we willen juist geen druk, vooral niet na het drukke jaar dat we hebben gehad en het feit dat Aart niet fit is. We willen rustig aan doen en genieten. Van een vriendin weet ze een leuk en rustig vakantieparkje in Zuid-Limburg. We bellen en boeken daar een huisje van vrijdag 25 augustus tot en met 1 september. We sluiten daarmee dus onze fietsvakantie af met een weekje uitrusten. Het traject Nijmegen-Katwijk en Katwijk-Langweer kan altijd nog wel eens. We willen niet jakken, het is per slot van rekening vakantie!
Om zes uur eten we lekker in de eetzaal beneden. Daarna zetten we het liggen op bed voort. Vannacht goed uitrusten en aansterken en dan kijken of morgen het fietsen weer lukt.
33 km gefietst vandaag, totaal 242 km. Tot morgen!
vrijdag 18 augustus: Coevorden – B&B Schuilenburg.
We hebben heerlijk geslapen in de hotelkamer en de ochtend begon goed met een heerlijk ontbijt. Om kwart voor tien zaten we op de fiets en het fietsen ging vlot. Aart doet het vandaag op flink wat paracetamol en hij is snel kortademig en Selma heeft wat buikklachten. Maar eens kijken wat vandaag brengt.
De route is opnieuw prachtig. Overijssel brengt toch weer net wat andere landschappen dan Drenthe en het is boeiend om dat te zien. Aan een brink van een mooi dorpje bevindt zich een prachtig terras waar we gaan zitten voor een koffie/theepauze. We zijn daar mensen die we onderweg inhaalden, wandelaars, die we ook al in het hotel vanmorgen zitten. We vragen hen hoe ze hier nu al, 22 km verderop, kunnen zijn. We krijgen de hele uitleg: ze zijn met vroegpensioen en logeren in het fijne hotel in Coevorden. Vandaar namen ze de trein en nu lopen ze naar Ommen. In Ommen treinen ze terug naar Coevorden om de auto op halen. Ze houden er dan weer even mee op en over een paar weken doen ze weer een stukje.
Onderweg zien we ook mensen met zware bepakking lopen, die sjouwen gewoon alles mee. De meesten doen het echter op de manier van het echtpaar dat we spraken, wat eenvoudig te zien is omdat ze hooguit een klein rugzakje bij zich hebben.
In Junne treffen we opnieuw een leuk terras langs de weg. Vanuit de boerderij annex snuisterijenwinkel wordt een voortreffelijke lunch geserveerd, de beste lunch van deze reis. En dat mag gezegd worden, want we zijn onderhand echte kenners geworden met al die terrassen die we een bezoek brengen.
Na de lunch gaat de route weer verder, een paar keer over een grof grindpad en een keer door rul zand. Bij de Lemelerberg moet Selma echt uit het zadel, Aart gaat daar ook niet harder meer naar boven dan met 9 km per uur. Het blijft maf om te zien dat ouderen in een lange broek en warm aangekleed in een zware versnelling gewoon met een snelheid van ongeveer 20 km per uur omhoog fietsen. We zijn als ‘eigen kracht fietsers’ onderhand een uitzondering op de route geworden!
Vanwege de zware onweersbuien die door de buienradar worden aangegeven, boekt Selma een B&B net boven Hellendoorn. Het onderkomen heeft de fraaie naam het Hof der Wonderen. Het ligt 3 km van de route af en we zijn er omstreeks half vier. Het is mooi hier, af heeft de eigenaar er nog wel héél veel werk te doen.
Vandaag 63 km gefietst, totaal nu 305km.
Zaterdag 19 augustus: B&B Hof der Wonderen boven Hellendoorn – Hotel Gravin van Vorden.
Het is een zooitje in het Hof der Wonderen. Overal liggen aanzetten tot projecten waar de eigenaar mee aan het werk is terwijl de verf overal van het houtwerk afbladdert, een dakgoot helemaal vergaan is en in ons huisje de douchecabine alsmaar niet droog wordt en je per keer douchen toch al snel drie keer de stang waaraan de douchekop bevestigd zit in je hand hebt. De gigantische moestuin is overwoekerd door allerlei soorten onkruid net als de kassen. Kortom, de man heeft nog wel wat werk te verzetten.
Het ontbijt is een groot dienblad met klef brood en andere Lidl- producten, maar evengoed eten we onze buik er van rond. Om negen uur zitten we op de fiets. Omdat we wat ten Oosten van Hellendoorn zitten, rijden we via andere knooppunten naar Nijverdal. Het wordt eentonig om te lezen, maar ook hier is het erg mooi.
In Nijverdal is onlangs een neef Aart gaan wonen. Vroeger trokken de neven Jos en Aart veel samen op. De neef maakte carrière bij defensie in het buitenland en keert dit jaar terug naar Nederland. Bij elk mooi huis – en dat zijn er hier een hoop – zeggen we tegen elkaar dat ze daar wonen. Hoge ogen gooien vooral de huizen ten Zuiden van Nijverdal in het ‘hooggebergte’ van Nijverdal. Maar eens contact zoeken binnenkort en hen dan maar eens opzoeken en oude herinneringen ophalen. Leuk!
Ten zuiden van Nijverdal gaat de route het hooggebergte in. Loofbomen zijn op die hoogte al snel niet meer te zien, alleen maar dennen en heide. IJle lucht dus, maar aan de temperatuur is het niet te merken. We klimmen rustig en fietsen lekker vandaag, elke dag gaat het een stukje beter. Dan rijden we Holten in. In Holten doen we een bakkie koffie met wat erbij bij een bakker. We genieten van een klein meisje dat voortdurend in de fontein loopt. Dan wacht de grootste uitdaging van de dag: Holten uitrijden. De knooppuntenroute die onze fietsroute volgt, is volgens ons namelijk uitgezet door de plaatselijke makelaardij, want vrijwel elke straat hebben we gezien. Als na een kwartier we eindelijk Holten uitrijden, lopen de wandelaars die een minuutje voor ons vertrokken zijn nog altijd voor ons.
Het dreigt de hele dag al. Regelmatig vallen er druppels uit de lucht, maar ook van de lucht word je vandaag ook nat. Net als trouwens van het zweet dat vandaag uit al je poriën naar buiten dringt.
Bij de eerste bui rijden we net tegen een restaurantje aan in het buurtschap Wippert. Naast ons zitten een man en een vrouw die nog in de eerste avance-periode zitten. Ze zetten hun fietsen ook onder de parasol die voor droogte zorgt. Verderop kakelt een vrouw aan een tafeltje van vier voortdurend terwijl ze voor zover wij kunnen zien toch geen eieren legt. Wij lunchen. Wel wat vroeger dan anders, maar we hoeven zo dus niet in de regen te fietsen.
We volgen de route en rijden Laren binnen. Opnieuw begint het te regenen en we zitten net op tijd weer ergens onder een afdakje in een restaurant om wat te drinken. We vragen of het hotel hier een kamer vrij heeft, want de komende uren regent het ook volgens de buienradar en we hebben geen zin om in natte plunje op een camping te staan. In Laren lukt niet meer, maar in Vorden is nog een kamer beschikbaar. Die kamer boeken we.
Als het een half uurtje later droog wordt, stappen we op de fiets om naar Vorden te rijden. Als zo dikwijls lijken de regenbuien zich niet aan de buienradar te houden, want het blijft droog. De zon laat zich zelfs zien. Zo komen we tegen vier uur in Vorden aan bij het Hotel. Het Hotel is erg verouderd, maar gezellig, met aardige mensen die er bedienen.
Na douchen en inchecken lopen we Vorden in en kopen een ijsje en boodschappen voor morgen onderweg. Daarna eten we een uitgebreid driegangendiner bij het Hotel.
Vandaag 56 km gefietst, totaal nu 361 km. Tot morgen!
Zondag 20 augustus: Vorden – camping de Slangenkuil in Stokkum.
Wat was het heet vannacht. Tenminste: Aart had het heet en deed tot diep in de nacht geen oog dicht. Selma wel, die sliep als een os en werd slechts heel af en toe half wakker van het geblaf van Aart. Omdat we in het Hotel nogal zwaar getafeld hadden en Aart daarvoor nog een kingsize ijsje genomen had in Vorden, kan de combinatie van dat alles plus de warmte je aardig uit je slaap houden. Is dat het ultieme vakantiegevoel: te veel eten en te veel warmte om te kunnen slapen? Of is het toch het feit dat Aart gewoon nog niet fit is. Het lijkt wel wat op Corona: blijven hoesten en benauwdheidsklachten. Zullen we ons laten testen? Maar ja, wat dan als je weet dat het corona is? Gewoon maar rustig aan doen, dat is het beste.
We hebben een erg lekker ontbijt vanmorgen, met vers gebakken broden in allerle maten. Buiten is het koel bij het opladen van de fietsen, maar voel je de warmte ook snel. Er zit nog veel vocht in de lucht. De route is meteen fraai en gaat langs een aantal van de kastelen waar de Achterhoek rijk aan is. Het gaat ook geregeld wat op en af en er staat een matig windje uit het Westen wat lekker is omdat het verkoeling brengt. In Zelhem drinken we koffie. Met veel getoeter komt er opeens een colonne oude tractoren met oude caravans en andere aanhangers voorbij zetten. Die zijn duidelijk ook op vakantie. Na de koffie gaan we bij de Jumbo een paar boodschapjes halen, waar net twee winkeldieven op heterdaad worden betrapt.
We genieten onderweg van het landschap. Pas later op de dag komen we de groepen bejaarden weer tegen die met een elektrische fiets in combinatie met bagagevervoer de fietstocht voor een deel rijden. Op het eerste deel in Drenthe en Twente zagen we die veel meer dan hier. Wandelaars zien we ook geregeld, meest mensen die een paar dagen lopen met een klein rugzakje waarbij de spullen in het hotel blijven waar ze na afloop van de dag met trein of bus weer naar toe gaan. Maar af en toe zie je ook mensen met volle bepakking lopen. Vakantiefietsers als wij zie je ook wel onderweg, maar op zo’n dag in het weekend zie je vooral groepjes hard fietsende (vaak) mannen op een racefiets of mountainbike in een groep voorbijkomen. Het is goed dat het morgen weer maandag is, dan kunnen die lui hun energie weer op hun werk kwijt.
In het gehuchtje Vethuizen (en dit is nu eens géén typfout) rijden we langs een hotel restaurant. We stoppen er voor de lunch. Het is gevestigd in een oude of herbouwde boerderij en heeft een prachtig uitzicht. We zitten er heerlijk en eten lekker.
Bij de lunch besluiten we om in Stokkum de tent op te slaan. Het is best nog een pittig stuk. Het is namelijk warm en het gaat geregeld omhoog. Vooral bij Zeddam moeten we een forse helling op over een slecht wegdek. Dat kost weer een boel zweetdruppels en calorieën, maar maak je maar geen zorgen, want dat eten we er wel weer bij.
Uiteindelijk rijden we via de achteringang camping de Slangenkuil in Stokkum op. Het is prima hier. We krijgen een plekje bij een picknicktafel op een groot veld. De tent staat rap en we douchen heerlijk in het prachtige sanitairgebouw. Later drinken we wat bij de tent en eten we de cashewnootjes op.
Eten doen we bij restaurant het Klaphek in Stokkum. Teruggekeerd zitten we nog een tijdje bij de tent.
Vandaag inclusief heen en terug naar het restaurant in Stokkum hebben we 54 km gefietst, totaal tot dusver 415 km. Tot morgen!
Maandag 21 augustus: Stokkum – camping Klein-Amerika in Groesbeek
Aart lag vannacht weer veel te hoesten en daardoor sliep ook Selma niet lekker. Enigszins brak laten we rond half acht de lucht uit de matjes ontsnappen. Het is een leuke camping hier en dat hebben we de mensen ook laten weten. Om 20 over 9 verlaten we via de achteruitgang de camping en zitten we meteen weer op de route.
De route gaat over de Eltenberg naar Elten. Dat is Duitsland, een Duitse uitstulping ter hoogte van Arnhem/Nijmegen. Na de tweede Wereldoorlog besloot Nederland dat stukje bij Nederland te voegen. In 1963 is het weer teruggegeven, waardoor veel mensen daar tweetalig zijn. Het is grappig om zo door Duitsland heen te fietsen al moeten we eerlijk zeggen dat we niet geheel Duitsland doorkruisen. Bij een spoorwegovergang moeten we erg lang wachten voor gesloten bomen. Aart overwoog om tussen de AHOB’s door maar gewoon over te steken, maar in Duitsland hoort zoiets niet. Uiteindelijk komt er toch nog een trein. Het schijnt het verlengstuk van de Betuwelijn te zijn. Daarna rijden we rap Duitsland weer uit en komen we bij het fietspontje naar Millingen aan de Rijn. Er gaan veel fietsers mee over en we hebben even leuke contacten. Pal aan de andere kant zou een tent zitten die heerlijke pannenkoeken bakt, zo wordt ons op de boot vooraf verteld. Daar gaan we natuurlijk op af, net als de avontuurlijke vader en zoon die met hun MTB’s en aanhanger de Eiffel in gaan trekken. Het pannenkoekenhuis is een ijstent van een groot concern geworden. Daarom hebben ze geen pannenkoeken meer, want dat past niet in de filosofie van het concern dat deze tent heeft overgenomen. Ze verkopen dus ijs, terwijl er aan pannenkoeken mogelijk meer kan worden verdiend. Dat is de wrange kant van de alsmaar doorgaande schaalvergroting. Maar goed, je kunt er wat drinken en dat nemen wij.
We herkennen het pad dat hier linksaf Duitsland in gaat. Dat pad namen we toen we in 2016 naar Passau fietsten. Maar wij gaan niet linksaf Duitsland in, maar rechtsaf richting de Ooijpolder.
Via de dijk fietsen wij naar Ooij. Onderweg stoppen we bij een herdenkingstafel aan wachttorens die Prins Maurits in navolging van de Romeinen hier aan de Limes liet bouwen om het land bij de Rijn te verdedigen tegen indringers. We rijden dus in het land van de Romeinen, maar zien geen Romeinen. Het is heel rustig hier.
Als we bij Oortjeshekken aankomen, gaan we daar lunchen. In 2016 bracht Henk ons daarheen, nadat we Annemarie hadden uitgezwaaid op Schiphol die voor een aantal weken naar Malawi ging. Daar bij hotel/restaurant Oortjeshekken begon onze fietsreis toen naar Passau. Nu lunchen we er, net als toen. Dan duiken we de Ooijpolder in. Of eigenlijk rijden we boven de Ooijpolder want de route loop over smalle hoge kronkelende dijkjes. Mooi!
Het rijdt lekker tot we bij Beek komen. Daar gaat de weg omhoog en in heel korte tijd stijgen we 90 meter. Het is erg steil, zeker 10% en het gaat over een slecht wegdek. Het laatste stukje lopen we. Naar Groesbeek gaat het op en neer door, maar de hellingen gaan ons beter af dan een paar dagen geleden, ook Selma heeft het klimritme meer te pakken.
In Groesbeek plunderen we de Jumbo en met bomvol geladen tassen nemen we de laatste twee klimmetjes tot we bij de camping klein-Amerika aankomen. Camping Klein-Amerika in Groesbeek is erg fraai. De eigenaar is akkerbouwer en wijnboer en we kopen een lekkere fles rosé die we later leegdrinken. We hebben veel gesprekken met leuke mensen, onder meer met iemand die op dezelfde basisschool heeft gezeten als Selma. Het is hier erg leuk, een mooie plek om later ook nog eens te gaan staan.
Selma telt de nachten af. Ze wil nog wel eens met fietsvakantie, maar niet meer zo primitief fietskamperen. Nog vier nachten volhouden Selma!
Vandaag 44 km gefietst. Totaal nu 469km. Tot morgen!
Dinsdag 22 augustus: Camping Klein-Amerika bij Groesbeek – camping Boszicht in Lottum.
Wat is het hier toch een prachtig camping, echt een camping om nog eens terug te komen. De campingeigenaar maakt ook zelf wijn van een eigen wijngaard en vanaf de plek waar je staat heb je prachtige uitzichten het dal in. Hij heeft ook een stel B&B’s. Er zijn veel Leneke mensen. Gisteren hebben we nog een tijd gepraat met Bas die in Amsterdam woont en als musicus in Haarlem drumles geeft. Hij heeft zijn auto weggedaan en een speedpedelec gekocht waarmee hij nu op fietsvakantie is. We zagen hem ook al op het fietspontje bij Millingen.
We blijven kwakkelen, hoesten en proesten. Aart wordt wat beter, maar Selma is zover nog niet. Het was daardoor weer een wat mindere nacht. Om negen uur rijden we van de camping af. We zoeken de Maasboulevard op, die bewegwijzerd is. In Gennep zijn we snel. Mooi stadje! Hoewel het nog maar half 10 is, nemen we bij een bakker koffie en een koffiebroodje. Heerlijk! We blijken net in Limburg te zijn. Einde van de straat is nog Gelderland en aan de overkant van de Maas is het Brabant.
We gaan met een grote brug de Maas over en rijden dus Brabant in, de zevende provincie waar we fietsen. We rijden vele kilometers over heerlijke fietspaden. Om een uur of elf rijden we tegen een terrasje bij een zorgboerderij aan. We drinken ook daar wat, met voor Aart een appeltaartje. Dat is het lekkere van fietsvakantie: volop snoepen en toch afvallen. Dat wordt afzien thuis! Maar we zijn nog niet thuis en rijden verder. Met een pont steken we de Maas weer over en maken een tocht door de bossen waarna we rond 1 uur in Well aankomen. Er staat dan al 40km op de teller. We lunchen bij een bakker, beiden een stukje pizza. Heerlijk.
Het is een graad of 26 en broeierig warm. Door de zware bewolking laat de zon zich lang niet altijd zijn. De wind is tegen en dat is eigenlijk wel lekker, want dat geeft nog enige verkoeling. We fietsen richting FietsVoetVeer Blitterswijk. Als we aankomen staat er een lange rij fietsers en in die rij staat ook Bas met zijn speedpedelec. Wij moeten vanwege de drukte een pont overslaan en Bas verdwijnt uit het zicht.
Voorbij Blitterswijk komen we opnieuw op een lang fietspad dat over een soort dijk loopt. We besluiten in Lottum te gaan kamperen. Als we op Camping Boszicht in Lottum aankomen, staat er 60 km op de teller. Prima voor vandaag en hopelijk verder opknappen.
Als we naar het plekje gebracht worden waar onze tent kan staan, zien we daar de vader en zoon die we ook op het fietspontje bij Blitterswijk zagen en die ons daar tipten over het lekkere pannenkoekenhuis dat er niet meer is. Ze rijden beiden een MTB-route naar Winterberg en hebben elk een fietskarretje achter hun MTB. We hadden verwacht dat ze al verder zouden zijn.
Het is prima hier. Wat minder uniek en gezellig als de camping van gisteren, maar ook hier prima met opnieuw een geweldig sanitair. Voor het eten gaan we dit keer voor het eerst deze fietsvakantie naar de snackbar. Meer keus is er in het dorp overigens ook niet. Nog voor zeven uur zijn we weer terug en zitten we in de avondzon dit verslag te typen en te lezen.
Vandaag 60 km gefietst met daarbovenop nog het retourtje Snackbar, totaal nu 522 km.
Woensdag 23 augustus: camping Boszicht in Lottum – Hotel de Lindenhoeve in Horst.
Een week geleden begon Aart met griepverschijnselen en hoesten en dat noodzaakte tot een kort ritje met een hotelovernachting. Een paar dagen later begon Selma ook te hoesten en vol te zitten. Aart hoest nog steeds, maar Selma wordt in de nacht van dinsdag op woensdag echt ziek. Haar spieren doen zeer, ze hoest de hele nacht, is misselijk en heeft nog meer klachten die we omwille van de privacy hier maar niet noemen. We bekijken alle opties en besluiten onze fietstocht definitief af te breken. In de vroege ochtend bellen we daarom met Hotel de Lindenhoeve in Grubbenvorst en boeken daar voor twee dagen een kamer.
’s Ochtends nemen we veel tijd om in te pakken. We hebben ook besloten om de tent te koop te zetten. Het is een grote tent. Hij is 3 bij 3 meter en 1,70m hoog en weegt toch maar net twee kilo. Als je interesse heb, mail ons dan. We pakken de tent als laatste in, halen ook de buitentent van de binnentent af die we anders altijd aan elkaar vast laten zitten en zorgen dat alles goed droog is.
Pas tegen het einde van de ochtend verlaten we de camping. We moeten een kleine 10 km fietsen. Hoestend en proestend lukt Selma dat, met ondersteuning van paracetamol. Natuurlijk doen we rustig aan. Hotel Lindenhoeve blijkt niet in Grubbenvorst te liggen, maar in Horst. Het ligt op een rare plaats, eigenlijk in een soort industriegebiedje aan een provinciale weg. Achter het hotel is een enorm kassencomplex en rechts en links zijn bedrijven. Het hotel is zelf prima en gevestigd in een goed gebouwd pand. We komen voor hotelbegrippen vroeg aan, maar voor het meisje dat ons in het Engels te woord staat in Hotel de Lindenhoeve is dat geen enkel probleem. We kunnen meteen onze kamer betrekken. De fietsen krijgen een plekje in de voormalige paardenstal.
Het is hier prima. We gaan buiten zitten in de schaduw van de bomen waar wat wind staat, want het is opnieuw warm. Zo hangen we wat rond. We kunnen koffie en thee pakken en ook wat fris uit de koelkast die een Trustbar is. Dat woord kenden we nog niet, maar het bestaat uit twee grote koelkasten in de eetzaal met allerlei soorten bier, wijn en frisdrank, waar je gewoon uit kan halen wat je drinken wilt en waar je zelf moet bijhouden wat je consumeert om dat bij vertrek af te rekenen. Een kwestie van vertrouwen dus, vandaar die ’trust’bar. Het Poolse meisje (want we weten inmiddels dat ze Pools is) komt ons ook wat zoutjes brengen. De bediening is alleraardigst. Er is contact gelegd met Annemarie, die zou vrijdag de auto komen brengen en dan een paar dagen in het huisje blijven dat we in Vlijmen (bij Vaals) hebben gehuurd en zij zal ons nu vrijdagmorgen hier komen ophalen. Apart om zo de fietsvakantie te moeten stoppen, zo’n 100 km voor het einde, maar Selma wordt per dag zieker en Aart knapt ook nog altijd niet op van het hoesten en de lichte benauwdheid. We blaffen heel wat af, een hondenkennel zou er jaloers op zijn! Het is dus beter zo en het is reuze luxe dat we het zo allemaal kunnen organiseren.
’s Avonds eten we in het Hotel. Het is een dinerbuffet, dat is het hier altijd. Iedereen kan vrij pakken waar hij/zij zin in heeft en er is keuze te over. De kok, waarvan we later begrijpen dat hij met zijn vrouw de eigenaar is, heeft speciaal voor Aart ook een aantal vegetarische dingen gemaakt. We eten prima en gaan vroeg naar bed.
Vandaag 10 km gefietst. Totaal nu 532 km.
Donderdag 24 augustus: rustdag in hotel Lindenhoeve.
Het was erg warm gisteren en vannacht ook, maar de ventilator aan het plafond doet zijn werk prima. We slapen goed. Selma voelt zich ietsje beter. Na het ontbijt zitten we geruime tijd bij het hotel. Een ander echtpaar geeft aan naar huis te gaan omdat het noodweer wordt vandaag. Buienradar is het daar echter niet mee eens. Om een uur of elf stappen we op de fiets naar het nabijgelegen Horst. Horst is een leuk plaatsje. We lunchen er lekker. Dan zien we de voorspelde donkere wolken aankomen en stappen op de fiets. Tien minuten voordat het begint te regenen zijn we weer terug bij het hotel.
Binnen is het nog altijd erg warm, buiten koelt het door de buien lekker af en we verplaatsen wat stoelen naar de deur bij de ingang. Daar is een grote overkapping in de vorm van iets wat op een kloostergang lijkt, maar wat je ook wel bij oude boerderijen aantreft en waar de wagen droog gelost kan worden. We lezen wat en koelen heerlijk af. Na verloop van tijd komt de eigenares bij ons staan. Ze vertelt het hele verhaal van het ontstaan van het hotel. De Lindenhoeve was oorspronkelijk in de 19e eeuw een boerderij waar vanuit de omgeving ontgonnen werd. De pachtboeren moesten allemaal een tiende naar de Lindenhoeve brengen in ruil voor geld en zo kwamen zij aan geld. Geld was in deze contreien namelijk niet in omloop en alles werd door ruil verworven. De ruimte waar nu het hotel in gevestigd is, was een zogenaamde Tientschuur, waar dus de tienden moesten worden gebracht.
Begin van de 20e eeuw kochten haar grootouders de Lindenhoeve en gingen hier boeren, zowel akkerbouw als veeteelt. Met haar man heeft zij het daarna overgenomen en heeft ze hier ook lang geboerd. Rond 2000 werd echter duidelijk dat men hen wilde uitkopen. Voor de aanleg van de A73 was veel van hun grond nodig en later voor de kasbouw ook aan de andere kant van haar boerderij. Rond 2010 verbouwden ze daarom de boerderij tot een hotel. Het is erg degelijk gebouwd.
Leuk om zulke contacten te hebben onderweg en eigenlijk vinden we het hier ook gewoon een fijne plek om te zijn. Ze richten zich nu ook vooral op vrachtwagenchauffeurs. Het is namelijk zo dat tegenwoordig chauffeurs van vijf dagen maximaal drie dagen in de vrachtwagen mogen overnachten. Met diverse transportbedrijven hebben ze contacten. Veel chauffeurs komen hier zo dikwijls dat ze als een soort ‘zonen’ worden gezien. Het is mooi om te horen dat de eigenaren voor hen ook een sociale rol hebben gekregen.
’s Avonds eten we weer lekker. Morgen komt Annemarie ons ophalen. Aart wil graag de laatste pakweg 100 km fietsen en vertrekt dan nadat Annemarie er is om te helpen om de fiets van Selma op de fietsdrager te zetten.
Vandaag 6 km gefietst. Totaal dus 538 km. Tot morgen!
Vrijdag 25 augustus: Hotel Lindenhoeve – Landelpark Vijlen.
Annemarie is er rond half 11. Aart staat startklaar om te gaan fietsen naar Vijlen door de Limburgse heuvels. De buienradar wordt wel in de gaten gehouden, want er is een weeralarm. Halverwege het inpakken van de auto begint het te hozen. Het gaat ontzettend te keer. De auto zetten we onder de afdak en omdat de buien volgens voorspelling nog de hele middag zullen duren, wordt ook de fiets van Aart op de fietsdrager gezet.
Zo eindigt onze fietsvakantie van dit jaar. Er volgt nog een lekkere week in Vijlen, waar Aart nog wel een flinke fietstocht door de Limburgse heuvels maakt. We knappen langzamerhand op. Vrijdag 1 september keren we huiswaarts. De vakantie heeft nog geen drie weken geduurd, maar voor ons gevoel zijn we maandenlang weggeweest. We zijn nog niet helemaal fit, maar hebben wel zin om weer aan het werk te gaan. En dat is per slot van rekening de bedoeling van vakantie vieren!